به کدامین گناه؟!

شیعه را باور بر آن است :

همان آتشی را که بر در خانه فاطمه (س) افروختند در خیمه های امام حسین(ع) افکندند.

با همان ریسمانی که به گردن علی (ع) انداختند تا برای بیعت ناخاسته ببرندش،امام سجاد(ع) را به دربار یزید بردند.

همان تازیانه ای که بر بازوی زهرا (س) کوفتند ، بر سر و روی خاندان نبوت در کربلا فرود آمد.

همان زوبین که بر سینه حضرت حمزه نشست گلوی علی اصغر را شکافت .

همان خنجر که جگر حمزه را در احد از سینه در آورد، سر حسین(ع) را در کربلا برید.

همان شمشیر که بر فرق علی(ع) ضربت زد،دو بازوی عباس را برید.

همان سنگها که در جنگ احد پیشانی و دندان پیامبر(ص) را شکست بر سرو روی حسین(ع) بارید.

همان ها که در پیکار صفین آب بروی لشگر علی(ع) بستند، در کربلا نیز آب بروی حسین(ع) و یارانش بستند.

همان ها که در سقیفه با خلیفه اول بیعت کردند، دست بیعت به یزید دادند.

تمامی کینه هایی که از شکست بدر و احد و حنین و خیبر و خندق از علی(ع) به دل داشتند در عاشورا رخ نمود.

جنایاتی که آن کوردلان کافر در کربلا و پس از آن انجام دادند، زیر آن سایه بان سیاهی پی افکنده شد که برای غصب خلافت علی در آنجا گرد آمده بودند.

آری یزید یکی از گناهان و بدی های معاویه بود و معاویه نیز یکی از گناهان خلیفه دوم و اوهم فرزند نامشروع پیوند شوم شیطان و سقیفه و سقیفه هم جلوه گاه اوج دشمنی با اسلام و اهل بیت علیهم السلام و سرآغاز تمامی گمراهی ها و مصیبت هایی بود که دامن گیر مسلمانان شد و این لکه ننگ جز با ظهور منتقم خون حسین(ع) از چهره و دامان مسلمانان پاک نخواهد شد .

حماسه کربلای امام حسین(ع) که در طول گذشت صدها سال هنوز هم گرم و پرفروغ نقل می شو وذره ای از حقیقت آن مخفی نمانده هرچه زمان می گذرد گوشه ای دیگر از این جنایت هولناک خاندان کفر آشکار میشود و بجای آنکه تارو خموش گردد پرده ای از چهره حق و حقیقت بر می کند .

مصیبت بزرگی که در طول سالیان متمادی گریبان گیر خاندان حق بود و هنوز هم دل شیعه داغدار آن است جز با ظهور حجت خدا و منجی عالم التیام نخواهد یافت.

آخر به کدامین گناه این چنین با خاندان پاک عصمت و طهارت رفتار کردند؟

به کدامین گناه...